Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ εκτιμά ότι η εκπαίδευση ενός νέου πιλότου για να πετάξει ένα αεροπλάνο σαν το F-35 κοστίζει 11 εκατομμύρια δολάρια. Και αυτό δεν μετράει την ανεκτίμητη εμπειρία ενός βετεράνου πιλότου που πετά για χρόνια. Γι 'αυτό η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ είναι πρόθυμη να προσφέρει μπόνους μισού εκατομμυρίου δολαρίων για να διατηρήσει τους έμπειρους πιλότους των μαχητικών αεροσκαφών.
Έτσι ένα έθνος που ρίχνει τους πιλότους του στη φυλακή δεν σπαταλά μόνο χρήματα, αλλά και έναν εξαιρετικά πολύτιμο πόρο. Ωστόσο, στο όνομα της πολιτικής, η κυβέρνηση της Τουρκίας έχει εκκαθαρίσει την αεροπορική της δύναμη τόσο άσχημα που δεν μπορεί να πετάξει τα F-16.
Το πρόβλημα ξεκίνησε στις 15 Ιουλίου 2016, όταν μέλη του στρατού της Τουρκίας «φέρεται» να ξεκίνησαν πραξικόπημα για την ανατροπή της ισλαμιστικής κυβέρνησης του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η λέξη "φέρεται" χρησιμοποιείται για κάποιο συγκεκριμένο λόγο. Παρά το γεγονός ότι η Τουρκία έχει παράδοση στην ανατροπή πολιτικών κυβερνήσεων (με τέσσερα επιτυχημένα πραξικοπήματα μεταξύ 1960 και 1997), η προσπάθεια του 2016 ήταν τελείως γελοία.
Οι στρατιώτες προσπάθησαν να απομονώσουν την Κωνσταντινούπολη δημιουργώντας οδοφράγματα στη Γέφυρα του Βοσπόρου - αλλά εμπόδισαν μόνο τις λωρίδες του αυτοκινητοδρόμου προς μία μόνο κατεύθυνση. Το Youtube έδειχνε στρατιώτες με άρματα μάχης Leopard να παραδίδονται στην αστυνομία και τους πολίτες. Καθώς ο Ερντογάν πετούσε πίσω στην Κωνσταντινούπολη από διακοπές, δύο F-16 της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας είχαν "λοκάρει" το αεροπλάνο του - αλλά απέτυχαν να το καταρρίψουν.
Όλοι έμειναν να αναρωτιούνται αν το πραξικόπημα ήταν στην πραγματικότητα μια επιχείρηση από την τουρκική κυβέρνηση, με στόχο να παρέχει (ή να προκαλέσει) μια δικαιολογία για να καθαιρέσει τους κοσμικούς Τούρκους στρατηγούς και τους κρυφούς οπαδούς του εξόριστου κληρικού Fethullah Gulen.
Σε κάθε περίπτωση, το πραξικόπημα σταμάτησε σε λιγότερο από μία ώρα και στη συνέχεια η κυβέρνηση του Ερντογάν πήρε την εκδίκηση που έψαχνε.
Πολλοί ανώτεροι και ανώτατοι αξιωματικοί καθαρίστηκαν από το προσκήνιο. Αποστρατεύθηκαν περισσότεροι από 300 πιλότοι F-16. Αυτό αποδυνάμωσε τον τουρκικό στρατό ως πολιτική απειλή και ενίσχυσε τον αυταρχικό Ερντογάν και την ισχύ του νεο-οθωμανικού κόμματος δικαιοσύνης και ανάπτυξης του, το οποίο έχει φυλακίσει ήδη πολλούς δημοσιογράφους.
Αλλά άφησε αναπάντητη μια ερώτηση: ποιος θα έμενε πίσω για να πετάξει τα αεροσκάφη της Τουρκίας;
Με τον πόλεμο να μαίνεται στη Συρία και τις τουρκικές δυνάμεις να αρπάζουν τμήματα της βόρειας Συρίας, ο τουρκικός στρατός συνέχισε να είναι απασχολημένος εκεί.
Αφού λοιπόν έχασε την ισχύ της η Αεροπορία λόγω έλλειψης ιπτάμενου προσωπικού, άρχισε να ψάχνει λύσεις ενίσχυσης της αεράμυνας της.
Απευθύνθηκε κατόπιν και στη Ρωσία η οποία ήταν και είναι ένας παραδοσιακός εχθρός της Τουρκίας για αιώνες, και ένας πλέον υποτιθέμενος εταίρος ο οποίος θεωρούμε οτι δεν έχει ξεχάσει οτι καταρίφθηκε ένα αεροσκάφος του από τους Τούρκους ή από δυνάμεις Τουρμένων οι οποίοι εκτελούσαν εντολές των Τούρκων στρατηγών. Ωστόσο, η Τουρκία αγόρασε αντιαεροπορικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς S-400, οι οποίοι αύξησαν τις εντάσεις μεταξύ Ουάσιγκτον και Άγκυρας για τη Συρία και άλλα θέματα.
Η τουρκική κυβέρνηση άρχισε να ψάχνει στο εξωτερικό για να καλύψει το έλλειμμα της. Η Τουρκία ζήτησε βοήθεια από το Πακιστάν - το οποίο επίσης πετά με F-16. Σε κατάσταση απελπισίας, "η τουρκική κυβέρνηση εξέδωσε και ένα διάταγμα που απειλούσε 330 πρώην πιλότους με ανάκληση της άδειας ιπταμένου πολιτικού αεροσκάφους, εάν δεν επέστρεφαν στην υπηρεσία της Πολεμικής Αεροπορίας για τέσσερα χρόνια", σημειώνει μια έκθεση του ΝΑΤΟ. Παρόλα αυτά δεν κατάφερε να καλύψει πάνω από 50 θέσεις.
Έτσι η Τουρκία στράφηκε στο σύμμαχό της, το Πακιστάν, το οποίο έχει παρόμοιο εναέριο χώρο. Το Πακιστάν συμφώνησε να επανδρώσει θέσεις της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας, αλλά υπήρχε ένα ζήτημα, αφού οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να εκπαιδεύσουν πακιστανούς πιλότους ως Τούρκους. Θεωρητικά, αυτό ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2020, αλλά ήδη από το 2019, έχουν καταγραφεί περιστατικά όπου τα τουρκικά αεροπλάνα πετούν από πακιστανούς πιλότους. Και ενώ αυτό συμβαίνει, οι λίγοι Τούρκοι πιλότοι συνεχίζουν να αποστρατεύονται, δημιουργώντας για πρώτη φορά στην ιστορία μια εθνική αεροπορία που επανδρώθηκε κατά το μεγαλύτερο ποσοστό από πιλότους ενός ξένου έθνους.
Έτσι την επόμενη φορά θα ακούσετε οτι έγινε αναχαίτηση Τουρκικών αεροσκαφών, το πιο πιθανό είναι να αναχαιτίστηκαν Πακιστανοί πιλότοι. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψιν βέβαια οτι στα νησιά μας υπάρχουν πολλοί υποτιθέμενοι μετανάστες και πρόσφυγες που μπορούν να λειτουργήσουν ως *JTAC για λογαριασμό της Τουρκίας
Τι σθένος όμως μπορεί να έχει κάποιος που δεν υπερασπίζεται τα εδάφη του και λειτουργεί μέσες άκρες ως μισθοφόρος.
Όπως ανέφερε λοιπόν κι ένα δημοσίευμα του Reuters " Ο Ερντογάν για να σώσει τον εαυτό του, ακρωτηρίασε το χέρι του και τώρα κινδυνεύει να πάθει γάγγραινα.
Επεξήγηση: * Το Joint Terminal Attack Controller (JTAC) είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στις Ένοπλες Δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών και σε ορισμένες άλλες στρατιωτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ για ένα εξειδικευμένο μέλος εδάφους που διευθύνει τη δράση των αεροσκαφών που εκτελούν στενή αεροπορική υποστήριξη και άλλες επιθετικές αεροπορικές ενέργειες.
Post a Comment