Είναι πολλοί αυτοί που δεν ξέρουν ότι είμαι η κόρη του Μπρους Λι. Είμαι πραγματικά ευγνώμων που δεν είμαι δημόσιο πρόσωπο.
Ο πατέρας μου αγωνίστηκε σκληρά για να αποκτήσει φήμη. Συγκεκριμένα,στο Χονγκ Κονγκ, όταν οι ταινίες του είχαν ξεκινήσει να έχουν επιτυχία, ήταν αδύνατον να περπατήσει κάτω στο δρόμο.Του ίδιου του άρεσε η ανωνυμία, γι 'αυτό ήταν πολύ δύσκολο γι' αυτόν να διαχείριστεί την τρέλα αυτή. Υπήρξε μια φρενίτιδα στον (διεθνή) Τύπο όταν βγήκε το Enter the Dragon (το 1973). Όλοι ήθελαν να μάθουν ποιος ήταν ο Bruce Lee.
Ηταν μεγάλο το σοκ του να λες: "Ω, κοίτα, είναι τόσο καταπληκτικός στις πολεμικές τέχνες", και έπειτα να λες, "Αχ, κρίμα πέθανε."
Η μητέρα μου σκέφτηκε τότε: «Ωπου να'ναι θα σβήσει όλο αυτό τώρα που χάθηκε». Ομως δεν έχει σβήσει.
Εδώ κοντεύει να περάσει μισός αιώνας κι ακόμα μιλάμε γι 'αυτόν. Για καλό λόγο βέβαια.
Τι πιστεύεις οτι τον έκανε διαφορετικό;
Προσπάθησε να ζήσει αυτό που πίστευε. Όταν τον βλέπετε στην οθόνη δεν βλέπετε μόνο μια παράσταση, βλέπετε τον πραγματικό άνθρωπο. Το μήνυμά του ήταν ... να εκφραστεί ειλικρινά, να είναι ο καλύτερος εαυτός του, να καλλιεργηθεί και να μην προσπαθήσει να μιμηθεί κανέναν.
Ήθελε να περάσει στα παιδιά το μήνυμα να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους κι όχι η καλύτερη απομίμηση ενός προτύπου
Το αγαπημένο μου γνωμικό από το πατέρα μου είναι: "Το φάρμακο για τα βάσανα μου το είχα μέσα μου σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου." Νομίζω ότι είναι αλήθεια. Εάν μπορώ να μάθω πώς να βασίζομαι στη δική μου δύναμη, μπορώ να δω ότι οι απαντήσεις στα προβλήματά μου συνήθως βρίσκονται ακριβώς εκεί μέσα στο ίδιο το πρόβλημα.
Τι θυμάσαι από τον Πατέρα Bruce Lee
Ήμουν τεσσάρων όταν πέθανε, οπότε δεν έχω κάποιο σύνολο οπτικών αναμνήσεων γι αυτόν. Έχω γενικές αναμνήσεις της εποχής εκείνης στο Χονγκ Κονγκ. Εκεί αρχίζουν οι αναμνήσεις μου, στο παλιό μας σπίτι, με τα σκυλιά και τις γάτες μας. Ζήσαμε στο Kowloon Tong, στην οδό Cumberland Road. Δυστυχώς, έχει μετατραπεί σε ένα ξενοδοχείο για ζευγάρια.
Αυτό που έχω είναι η μνήμη της αίσθησης του: η παρουσία του, η ενέργειά του, η ασφάλεια του και η δύναμη του. Με θυμάμαι να πηγαίνω στα στούντιο Golden Harvest για να τον επισκεφτώ στο γύρισμα.
Είναι περισσότερο αναλαμπές μνήμης ότι θυμάμαι από αυτόν, γι 'αυτό λέω ότι η αίσθηση της ενέργειας του είναι πιο πολύ σπλαχνική παρά οπτική. Πιο πολύ τον ένιωθα παρά τον έβλεπα.
Το οικογενειακό απόρρητο
Είχα πάντα ανθρώπους να κρέμονται γύρω μου επειδή ήμουν η κόρη του Bruce Lee, και αυτό είναι ένα είδος πλήγματος. Αρχίζεις κάποια στιγμή να αναρωτιέσαι: "Ποιος είμαι;", "Τι είναι πολύτιμο πάνω μου;", "Είναι πολύτιμο κάτι σε εμένα ή μόνο το ότι είμαι η κόρη του Bruce Lee;"
Όταν ήμουν παιδί, η μαμά μου, μου είπε να μην πηγαίνω να λέω στους ανθρώπους οτι ο Bruce ήταν ο πατέρας μου, γιατί δεν ήθελε να αρέσω για αυτόν αλλά για μένα.
Με έκανε σταδιακά να νιώσω σαν να είχα ένα μυστικό. Σήμερα πια, δεν το διατυμπανίζω αλλά και δεν το κρύβω.
Από που νιώθεις οτι είσαι;
Πήγα προνήπιο στο Σιάτλ. Το μόνο που θυμάμαι ήταν ότι είχε φρικτό φαγητό. Στη συνέχεια περάσαμε στο Los Angeles, και μεγάλωσα εκεί από την ηλικία των πέντε και μετά. Γι 'αυτό νιώθω τις ρίζες μου να είναι Καλιφορνέζικες.
Είναι αστείο όμως, γιατί επειδή έζησα εδώ όταν ήμουν βρέφος, είναι σαν το Χονγκ Κονγκ να βρίσκεται στο αίμα μου. Επιστρέφω και αισθάνομαι, "Αχ, είμαι πίσω." Χαλαρώνω.
Έχω αφιερώσει μεγάλο μέρος της ζωής μου στο να τρέχω τις επιχειρήσεις του Bruce Lee και θα συνεχίσω να εργάζομαι πάνω στην κληρονομιά του. Μερικοί άνθρωποι λένε ότι το κάνω για να κερδίσω χρήματα ή να τον μιμηθώ.
Αυτό απέχει πολύ από την αλήθεια. Το κάνω επειδή εμπνέομαι από το μήνυμά του και θέλω να περάσουν πράγματα στις νέες γενιές.